آبشارهای دیوانه کننده ایران! +عکسها - قسمت اول

در این مطلب با تقسیم ایران به 7 منطقه جغرافیایی، آبشارهای شاخص هر منطقه را در شکلی فشرده و موجز معرفی کرده ایم. برای این سفر شهریورماهی، سعی کرده ایم از میان آبشارها، آنهایی را پیشنهاد کنیم که غیر از زیبایی، بزرگتر، بلندتر و یا پر آب تر از دیگران باشند تا زیبایی و تنوع طبیعت ایران بیشتر پیش چشم آورده شود. آب از ارتفاع بلند سرازیر می شود. با شدت به صخره های سخت می خورد و هر قطره اش به هزاران ذره تبدیل می شد. دیدن تصویر آبشار هم آدمی را خنک می کند چه برسد به آنکه کنارش قرار گیری. مهمان آبشار شدن، در گرمای تابستان یکی از لذتبخش ترین سفرها در کشور ماست، به خصوص که شهریورماه باشد و کوره سوزان تابستان کمی از تب و تاب افتاده باشد.آبشارهای ایران در این سرزمین گرم و خشک گنجینه ای هستند که می توان به لطف آنها گرمای تابستان را برای چند ساعتی هم که شده، فراموش کرد. تعدادشان هم کم نیست و می توان در هر کجای این سرزمین به سراغشان رفت، اما شناخته شده ترین آنها را باید در غرب و شمال کشور سراغ گرفت و بقیه را هم به صورت پراکنده در دیگر نقاط ایران.اگر بخواهیم نام تمام این آبشارهای بزرگ و کوچک را پشت هم ردیف کنیم، فهرستی بلندبالا پیش رویمان خواهد بود با بیشتر از یک هزار آبشار. به همین دلیل در این مطلب با تقسیم ایران به 7 منطقه جغرافیایی، آبشارهای شاخص هر منطقه را در شکلی فشرده و موجز معرفی کرده ایم. برای این سفر شهریورماهی، سعی کرده ایم از میان آبشارها، آنهایی را پیشنهاد کنیم که غیر از زیبایی، بزرگتر، بلندتر و یا پر آب تر از دیگران باشند تا زیبایی و تنوع طبیعت ایران بیشتر پیش چشم آورده شود.یک نکته را هم در نظر داشته باشید؛ در نبود مرجع معتبری که به طور دائم به دسته بندی و بررسی وضعیت آبشارها در ایران بپردازد، مشخصات هر آبشار را از اداره های محلی میراث فرهنگی و محیط زیست هر استان و کتاب های موجود استخراج کرده ایم.زیبای جنگلهمجواری کوهستان و جنگل، زیباترین آبشارهای ایران را در استان مازندران به وجود آوره است. بسیاری از این آبشارها چندان شناخته شده نیستند و رسیدن پای آنها هم راهنمای محلی می خواهد و هم پیاده روی و راهپیمایی. یک مجموعه از این آبشارها با نام «7 آبشار» با آبشارهای «تیرکن» در نزدیکی روستای «درازکش» در شهرستان بابل قرار دارد. این تصویر رویایی یکی از همان 7 آبشار است. برای رسیدن به پای این آبشارها باید وارد جاده بندپی شد و بعد از گلوگاه منتظر دیدن تابلوی روستای درازکش باشید. باقی مسیر را هم شمایید و یک راهنمای محلی.1- غرب ایرانعروسان آبشارهامطمئن باشید که مجموعه ای از زیباترین و پرآب ترین آبشارهای ایران را باید در دامنه های زاگرس در غرب ایران سراغ گرفت. آبشار پیران در شهرستان «سرپل ذهاب» کرمانشاه یکی از زیباترین آنها و در عین حال ناشناخته ترین آبشارهای ایران هم در همین دامنه ها قرار گرفته و با حدود 100 متر ارتفاع باید آن را یکی از بلندترین آبشارهای ایران دانست. این آبشار را، هم به اسم «ریجاب» و هم به «پیران» می شناسند. برای رسیدن به آن باید از سرپل ذهاب حدود 10 کیلومتر به سمت روستای شالان بروید و بعد از حدود یک ربع پیاده روی به منطقه کوهستانی و بکر آبشار برسید. ممکن است وقتی برای تماشای آبشار می روید، صخره نوردانی را در حال صعود از دیواره های صخره های اطرافش ببینید.  آبشار آب سفید یا به گویش لری «اواسبید» را خیلی ها دوست دارند. به اسم عروس آبشارهای ایران هم بشناسند. آبی که از ارتفاع تقریبا 70 متری روی صخره ها می ریزد، حباب های سفیدی روی صخره ها می سازد که رنگ سفید رنگی به آبشار داده و به همین خاطر به آب سفید معروف شده و البته با کمی تخیل می شود پیچ و تاب های سفیدرنگش را به لباس عروس تشبیه کحرد. استان لرستان آبشار کم ندارد اما این آبشار به خاطر زیبایی و بلندایش از همه معروف تر است.  آب این آبشار از دل تونلی در دل یک کوه سنگی بیرون می آید و به رودخانه رودبار لرستان می ریزد و دست آخر هم به دز می پیوندد. این آبشار معروف حدود 50 کیلومتری شهر الیگودرز و در منطقه ای بنام «پشتکوه زلفی» قرار دارد و برای رسیدن به آن، باید از الیگودرز وارد جاده اصفهان شوید.  «بیشه» زیبا، یکی دیگر از آبشارهای دیدنی لرستان است. بیشه، حدود 52 متر ارتفاع دارد و آبش از چشمه هایی تامین می شود که دائما در «اشترانکوه» در حال جوشیدن هستند، وقتی به پایین سرازیر می شود، به رودخانه سزار می ریزد و آخر سر هم به رود دز. آبشار تا روستای بیشه حدود یک کیلومتر فاصله دارد. البته در یک مسیر ناهموار و خاکی. به همین خاطر مقصد اول همین روستاست. با قطار یا خودرو شخصی می توان به بیشه و آبشار زیبایش رسید. علاوه بر این آبشارها، در غرب ایران آبشارهای تماشایی فراوانی پیش رویتان است: در استان لرستان؛ «آفرینه» در پل دختر، «نوژیان» و «وارک» در خرم آباد، «چکان» در «الیگودرز» و «سرکانه» در سپیدشت، در استان همدان آبشار گنجنامه، در استان چهارمحال و بختیاری، «دره عشق» در اردل، «آتشگاه» و «کُرودی کَن» در لردگان و «نیاکان» و «شیخ علیخان» در چلگرد و در استان ایلام هم «ماربره» در دره شهر و «خربزان» و «ماهوته» در آبدانان.  2- شرق و شمال شرقی ایرانبه رنگ شبرشته کوه بینالود در فاصله مشهد و نیشابور با کوهپایه ها و دره های سرسبز، منطقه ای خوش آب و هوا را در شمال شرقی ایران پدید آورده است. این کوهستان باشکوه، آبشارهای فراوانی را سر و شکل داده که یکی از معروفترین شان آبشاری است در نزدیکی روستای «اخلمد» و به همین نام. در مسیر کوهستانی و سرسبز این آبشارها چندین آبشار می بینید که بلندترین شان بالای 40 متر ارتفاع دارند. برای گردش در میان این مسیر پر آبشار در خراسان، باید در جاده قوچان و حدود 4 کیلومتر بعد از چناران وارد یکی از فرعی های سمت چپ شوید تا به اخلمد برسید.  در مسیر شرقی شهر مشهد و در محدوده شهرستان کلات هم آبشارهای معروفی قرار دارند، مثل «آبگرم» و «قره سو» و «ارتکند» که در سفری به شرق مشهد می توانید سراغشان را بگیرید. آبشارهای «ایزی» در اسفراین «بید» در شمال سبزوار و «حمید» در بجنورد هم معروفترین آبشارهای خراسان شمالی هستند.  در همسایگی شرق خراسان، آبشارهای بزرگ و کوچک تماشایی در محدوده استان گلستان و مخصوصا پارک ملی گلستان قرار دارند. یکی از زیباترین آبشارهای این استان «کبودوال» است. آبشاری که شاید خزه های پر رنگ دور و بر آن باعث شده، رنگ تیره و کبودی به چشم بینندگان بیاید و اینطور نام بگیرد. کبودوال در 4 کیلومتری جنوب شرقی شهر علی آباد قرار دارد و از کوه بلند هارون سرچشمه می گیرد، پایین می ریزد و در دل پارکی جنگلی به همین نام روان می شود.در طول مسیر، آبشارهای کوچک و بزرگ با دریاچه های کوچکی در پای هر کدامشان شما را برای تنی به آب زدن و خنک شدن وسوسه می کند. سال گذشته سیل شدیدی در این منطقه جاری شد، به آبشار کبودوال خسارت های زیادی وارد کرد اما امسال خرابی ها بازسازی و آبشار آماده پذیرش مسافران از دور و نزدیک است.  اگر در همین منطقه هستید و می خواهید 12 آبشار کوچک و بزرگ ببینید، باید راهی روستای «شیرآباد» و آبشاری به همین نام در جنوب شهر «خان بین» شوید. بلندترین این مجموعه آبشار حدود 25 متر ارتفاع دارد و پای هر کدامشان هم یک دریاچه کوچک درست شده که عمق بعضی از آنها بسیار زیاد است.آبشار 15 متری «لوه» در 25 کیلومتری شهر «گالی کش» یک آبشار زیباست در دل پارک ملی گلستان و غیر از آن آبشار «آق سو» یک آبشار کوتاه و پلکانی از آبشارهای پارک ملی گلستان است که از مینودشت حدود 50 کیلومتر فاصله دارد.آبشار «کردکوی» یا «دوآب» در 6 کیلومتری جنوب شهرستان کردکوی و «شادان» و «هفت طبقه» در کردکوی و «زیارت» را در حوالی روستای زیارت گرگان نباید از دست داد.3- شمال ایرانسرازیر در میان جنگلآوازه آبشار بلند «لاتون»، مسافران تالش و آستارا را در ماه های گرم به سمت شهر «لَوَندویل» و روستای «کوته کومه» می کشاند. زیبایی طبیعت سرسبز و جنگل های تالش زبانزد خاص و عام است و با داشتن آبشاری به بلندی و زیبایی «لاتون» تکمیل می شود. آبشاری که حدود 105 متر ارتفاع دارد و به همین دلیل بعضی آن را بلندترین آبشار ایران می دانند، هر چند اگر هم بلندترین آبشار ایران نباشد، بلندترین آبشار استان گیلان هست.  آنها که هوای تماشای این آبشار بلند را دارند، باید یک پیاده روی سخت 4 ساعته کوهستانی را بر خودشان هموار کنند. اگر مسافر این آبشار هستید، از مسیر رشت، 13 کیلومتر مانده به شهر آستارا باید وارد شهر لوندویل شوید و سراغ خیابان آبشار را بگیرید تا در این مسیر پس از حدود 10 کیلومتر رانندگی، به روستای کوته کومه برسید. بعد هم حدود 8 کیلومتر پیاده روی در مسیری سربالایی که تا ارتفاع 770 متری بالا می رود.در منطقه تالش آبشار دیدنی دیگری هم هست، «حَویق» که به زمرد حویق هم معروف است. حویق در 40 کیلومتری شمال شهر تالش است و فاصله این آبشار از شهر حویق 9 کیلومتر. آب آبشار حویق بسیار سرد است و در رودخانه اش می توانید ماهی قزل آلا هم ببینید.  در شهرستان رضوانشهر یکی دیگر از این جاذبه های طبیعی را با نام «ویسادار» می توانید ببینید. گیلان حدود 40 آبشار دائمی دارد و «شیطان کوه» در لاهیجان و «باباولی» و «لونک» در سیاهکل و «دودوزن» در شفت از دیگر آبشارهای شناخته شده آن هستند.سری هم به مازندران بزنیم؛ شهرستان آمل و مخصوصا منطقه لاریجان که معروفترین آبشارهای این استان را دارد و معروفتر از همه هم «شاهاندشت» است که در صدرشان نشسته. وقتی آب از ارتفاع 50 متری روی صخره ها می ریزد، مه سفید رنگی در پایین آبشار درست می شود و هر مسافری را به هوس می اندازد که سرش را در این مه خنک فرو ببرد.  برای داشتن چنین تجربه هیجان انگیزی باید وارد جاده شوید، حدود 15 کیلومتر پس از پلور به «گزنک» و از آنجا هم بعد از حدود 5 کیلومتر به پل «وانا» در سمت راست جاده می رسید که راه رسیدن به روستای شاهداندشت است. برای رسیدن به پای شاه این دشت، باید فقط حدود یک ربع از میان کوچه های سنگفرش و قدیمی روستا پیاده روی کنید. آبشار «اِسپه او» در جنوب شرقی بهشهر هم، یکی از آبشارهای زیبای منطقه است که حدود 30 متر ارتفاع دارد و در میان درختان پنهان شده.  برای رسیدن به آن باید وارد جاده بهشهر به گلوگاه شوید و بعد از حدود 10 کیلومتر، تابلوی روستای «پاسند» را در سمت راست جاده می بینید. حدود 25 کیلومتر راننندگی می کنید تا لب رودخانه نکاء برسید و بعد هم پیاده روی از داخل رودخانه تا پای آبشار.آبشار بلندبالای «گزو» دیگر آبشار معروف مازندران را می توانید در سوادکوه و فاصله شهرهای زیر آب و شیرگاه تماشا کنید. اگر وارد این مسیر شوید با یک تیر دو نشان می زنید؛ یک آبشار کوچکتر در مسیر رسیدن و بعد هم آبشار 70 متری گزو. در جاده فیروز کوه بعد از پلیس راه «پل سفید» در سمت چپ جاده وارد جاده «آزادمهر» شوید. در این مسیر به یک دوراهی می رسید که مسیر سمت چپ، مقصد شماست. غیر از این آبشارها در استان مازندران حدود 60 آبشار شناخته شده دیگر هستند، مثل «تنگه دَراسله» در سوادکوه، «آب مراد» در لاریجان، «آکاپل» در کلاردشت و «آب پری» در نور.

آبشارهای دیوانه کننده ایران! +عکسها- قسمت دوم

4- شمال غربی ایرانسفر از دره وصخرهکوهستان البرز در منطقه شمال غربی ایران، آبشارهای بزرگ و کوچک فرلاوانی ساخته و رود «ارس» در مرز شمال غربی با آن آب و هوای معتدلش این آبشارها را پر آب و اطرافشان را سرسبز کرده. آبشالر «آسیاب خرابه» با آن صخره های خزه بسته اش در همین منطقه ارس و در استان آذربایجان شرقی قرار داد. با آنکه ارتفاع بلندی ندارد، اما چشم انداز طبیعت اطرافش منحصر به فرد است.  رودهای کوچکی که از دامنه های شمالی کوه «کیامکی» سرچشمه می گیرند، وارد دره ای می شونند و از روی صخره هایی پایین می ریزند که روزگاری آسیاب آبی را در روستای «هلیق» می چرخانده. اما این روزها با تخریب آسیاب، محدوده 200 متری پایین آبشار یکی از تفریحگاه های شناخته شده اطراف جلفاست.برای رسیدن به این آبشار باید از شهر «جلفا» حدود 16 کیلومتر به سمت شرق بروید و در روستای «مرازاد»، وارد فرعی سمت راست شده و حدود 10 کیلومتر برانید. «عیش آباد در مرند»، «گل آخور» در ورزقان و همینطور «سردابه» در شهرستان اردبیل و «نره گر» در جنوبشرقی  خلخال از آبشارهای استان اردبیل و دیگر آبشارهای شناخته شده این منطقه اند.در همسایگی این استان هم می توان آبشارهای زیبایی را دید؛ آبشار «شَلماش» در شهرستان سردشت اذربایجان غربی، به لطف بلندای کوهستان زاگرس در غرب ایران و برف و یخ زمستانی این کوهستان، یکی از آبشارهای زیبا در غرب ایران است.  شلماش تنها یک آبشار نیست و مجموعه ای از 3 آبشار است که در تنگه ای باریک جریان دارند. برای دیدن ابهت و زیبایی این آبشار باید تابانه رفت و از آنجا هم حدود 50 کیلومتر مسیر پرپیچ و خم تا سردشت، از سردشت هم حدود 20 دقیقه راننندگی تا نزدیک آبشار.آبشار اول حدود 45 متر ارتفاع دارد و آبشارهای بعدی کوتاه ترند. مسیر رسیدن به آبشار پلکانی است اگر تا آخرین آبشار پایین بروید، غیر از نمای زیبای 3 آبشار، رودخانه آرام را هم خواهید دید. برای برگشت به پارکینگ باید زحمت بکشید و پله ها را بالا بروید. «دره خور خوره» در شهر سلماس و «قینرجه» در تکاب از آبشارهای دیگر آذربایجان شرقی است.5- مرکز ایرانبر دامنه های البرزکمتر آبشاری را می توان یافت که همچون «سنگان» در بهار پر آب باشند و در زمستان هم وقتی یخ می زند، برای یخ نوردان دیواره ای یخی بسازد. بهار که از راه می رسد این آبشار 50 متری استان تهران از خواب زمستانی بیدار می شود؛ آبشاری که از ذوب شدن یخچال های قله هایی مثل «چشمه شاهی» و «پهنه حصار» یکی از آبشارهای سرد و پر آب دماوند است.   روستای سنگان که اسمش را به آبشارش هم داده، روستایی ییلاقی در استان تهران است که در جاده سولقان قرار دارد. برای رسیدن به سنگان، در جاده سولقان بعد از حدود 10 کیلومتر و پیش از امامزاده داوود (ع)، تابلویی در سمت چپ جاده می بینید که راه رسیدن به روستای سنگان را نشان می دهد. به روستا که برسید تازه اول راه است؛ چون حدود 3 ساعت پیاده روی تا آبشار دارید. باید به سمت امامزاده قاسم (ع) در انتهای روستا حرکت کنید و مسیر پاکوب را ادامه دهید تا آبشار کم کم پدیدار شود.آبشار تماشایی «ارنگه» یا «آدران» در جاده چالوس، «دوقلوی شیرپلا» شمیران، «تنگه واشی» در فیروزکوه، «ایگُل» و «لالون» در فشم، «خور» در کرج و «کرکبود» در طالقان از دیگر آبشارهای خنک استان های تهران و البرزند.  استان سمنان با آن اقلیم متنوع و شگفت انگیزش، یک آبشار معروف و تماشایی هم دارد؛ دره «مپُجن» اسمش را به این آبشار هم داده که برای تماشایش باید از یک دره خنک و صخره ای عبور کنید. اگرچه این آبشار چندان بلند نیست، اما پر آب است و آنها که هوای خنک شدن در زیر ذرات ریز آب را در یک فضای غارمانند دارند، باید راهی آن شوند. از شاهرود تا آبشار حدود 35 کیلومتر راه دارید که 10 کیلومتری آخر مسیر از شهر مجن تا آبشار در میان یک طبیعت رنگارنگ طی خواهد شد.با آنکه طبیعت استان اصفهان به کویرهای زیبایش هم معروف است اما نباید فکر کنید که در این استان آبشارهای خنک و بلند نمی توانید پیدا کنید. آبشار «سمیرم» در 4 کیلومتری شرق سمیرم، این شهر کوهستانی و مرتفع ایران قرار گرفته و برای رسیدن به آنجا از مرکز استان باید حدود 150 کیلومتر رانندگی کنید. این آبشار با حدود 35 متر ارتفاع، در اعماق تنگه ای با صخره های ستبر قرار گرفته و طبیعت اطرافش هم تماشایی است. آبشار آب ملخ را هم با طبیعت جنگلی اش از دست ندهید. این آبشار در نزدیکی روستایی به همین نام در کیلومتر 45 جاده سمیرم به سنندج قرار گرفته.  اگر در اصفهان هستید، سری به آبشار «پونه زار» فریدون شهر در غرب استان بزنید که با حدود 70 متر ارتفاع از بخش های ناشناخته طبیعت استان اصفهان است. در این استان آبشار «نیاسر» را هم در 40 کیلومتری غرب کاشان نباید از دست داد.6- جنوب ایرانلطافت، در کنار خلیج فارساین آبشار به واقع برازنده اسمش است؛ «شوی»، که در زبان محلی ساکنان منطقه «لطافت» معنا می دهد و وقتی از بلندای صخره ها پایین می ریزد، با آن درختان و سبزی هایی که در برش گفته اند، چهره ای لطیف از این منطقه ای کوهستانی می سازد. خیلی ها دوست دارند این آبشار زیبا را که در استان خوزستان قرار گرفته، بزرگترین آبشار ایران هم بنامند اما فعلا مرجع معتبری برای تایید این حرف نیست. با اینحال شوی یا «تله زنگ» اگر بزرگترین آبشار ایران نباشد، دست کم یکی از آنهاست؛ با حدود 90 متر ارتفاع و پنهایی که در بهار زاگرس به چند ده متر هم می رسد. از کوره های «سرتنگ» سرچشمه می گیرد، از دهانه غاری بیرون می آید و در یک مسیر کوهستانی و سخت، راه طی می کند تا از یکی از دره های شهرستان بخش «سردشت» شهرستان دزفول پایین می ریزد.سختی طبیعتی که شوی در آن جاری است، باعث می شود تا مسافران این آبشار، بکرترین مناظر طبیعت ایران را در مسیر رسیدن به آن و اطرافش تماشا کنند و هر که هم شوی می خواهد باید جور یک راهپیمایی دو تا 6 ساعته در این کوهستان را بکشد. اگر مسیر ریلی را ترجیح می دهید، باید در ایستگاه تله زنگ از قطار پیاده شوید و اگر هم مسیر جاده را دوست دارید باید از سمت دزفول و «شیهون» راهی شوید.«شیوند» در ایذه و «آرپناه» و «بابا روزبهان» در لالی هم از دیگر آبشارهای این استان هستند. در بوشهر استان همسایه خوزستان هم، «زیر راه» و «فاریاب» در دشتستان، آبشارهای شناخته شده ای هستند.«مارگون» آبشاری مشهور در مرز کهگیلویه و بویر احمد با استان فارس است، با بلندای 80 متر و عرضی که در ماه های پر آب به 90 متر هم می رسد. شاید به خاطر پیچ و تاب آبشارک های کوچک و بزرگی که مثل مار از صخره های بلند پایین می آید، این آبشار را «مارگون» نامیده اند. آبشاری که داخل تنگه ای عمیق با پوشش سبز و جنگلی می ریزد و به خاطر گونه های گیاهی و جانوری که در اطراف دارد، در فهرست آثار طبیعی ملی هم به ثبت رسیده.  مارگون، اسمش را به روستای همسایه هم داده که حدود 15 کیلومتر با آن فاصله دارد. روستا در غرب شهرستان «سپیدان» (اردکان) است و از شیراز تقریبا 125 کیلومتر و از یاسوج هم حدود 60 کیلومتر راه دارید. از جایی که خودرو را پارک می کنید حدود 2 کیلومتر در مسیر سنگفرش شده و پلکانی پیاده بروید تا به زیر آبشار برسید.«تنگ تامرادی» در شهرستان بویر احمد، «شادگان» در گچساران، «بهرام بیگی» در دنا «کوه گل» در سی سخت و «کمر دوغ» در شهرستان کهگیلویه از شناخته شده ترین آبشارهای این استان زیبا هستند و «تنگ براق» در اقلید، مجموعه آبشارهای «تنگه رغز» در شهرستان داراب و «دشتک» در مرودشت هم از دیگر آبشارهای تماشایی استان فارس.   یکی از شناخته شده ترین آبشارهایی که می توانید در جنوب شرقی ایران و استان کرمانس راغ بگیرید، آبشار شهر «رایِن» است که ارگ تاریخی اش، آوازه ملی به آن داده. این آبار حدود 40 متر ارتفاع دارد و از دامنه های شرقی کوه هزار سرچشمه می گیرد که بلندترین قله این استان کویری است.در میان بیدستان هایی که در زیر این آبشار 4 طبقه وجود دارد، امکانات رفاهی هم برای مسافران مهیاست. از کرمان تا راین حدود 100 کیلومتر راه دارید، باید وارد جاده بم شوید. از راین هم باید حدود 14 کیلومتر در جنوب غربی و جاده آبشار رانندگی کنید. آبشار «آبسر» در شهرستان یافت و «وُروار» در جیرفت هم از دیگر آبشارهای شناخته شده کرمانی هاست.در همسایگی این استان، استان کویری سیستان و بلوچستان هم آبشارهای پرآبی دارد، مخصوصا در فصل بهار؛ «اِسپن» در شهرستان دلگان و «کَلگان» در شهرستان نیکشهر جزو آبشارهای معروف هستند که آخر هفته های تفرجگاه خانواده های محلی می شوند.در منطقه جنوب ایران آبشارها کوتاه تر و کم آب ترند و البته گنجینه ای ارزشمند برای ساکنان و مسافران این منطقه گرمسیر. آبشار «کِرون» در منطقه سرسبز رودان در استان هرمزگان، در کنار دیدنی های طبیعی، باغ های خرما و مرکباتش و دشت های سرسبز، یک گردشگاه مهم محلی را شکل داده. از بندرعباس باید راهی شهر رودان یا همان دهمبارز شوید و از آنجا هم راهی روستای «بادافشان» تا به آبشار برسید. آبشار «تِزرج» هم در جنوب غربی شهرستان حاجی آباد جزو آبشارهای محبوب مردم محلی است. در همین منطقه و در مسیر داراب، در 8 کیلومتری شهر «فدامی»، آبشار فدامی از آبشارهای معروف است.

دریاچه شورمست دریاچهٔ طبیعی شهرستان سوادکوه

دریاچه شورمست، تنها دریاچه طبیعی شهرستان سواد کوه که وسعت آن ۱۵ هزار متر مربع و عمق آن ۵ متر است.این دریاچه در ۵٫۵ کیلومتری شهرپل سفید واقع شده‌است.دریاچهٔ طبیعی شهرستان سوادکوه، در ۶ کیلومتری غرب شهر پل سفید و در ارتفاعات مشرف به این شهر در مجاورت روستای شورمست واقع شده‌است. منظره این دریاچه با جنگل اطراف آن که از درختان کهنسال و بلند قامت توسکا پوشیده شده، آن را به یکی از زیباترین اماکن موجود در شهرستان سوادکوه تبدیل ساخته‌است. در حال حاضر همواره مسافران، طبیعت گردان و ماهیگیران زیادی از این دریاچه بهره‌برداری می‌کنند. با بهسازی راه دسترسی، احداث امکانات تفریحی مانند قایق، پدالو، اسکی روی آب و اقامتگاه ساده بهمراه سرویس بهداشتی، می‌توان به جذب توریست در شهرستان سوادکوه کمک شایانی نمود.با توجه به موقعیت قرارگیری این دریاچه که در واقع دروازه ورود به استان مازندران از محور سواکوه‌است و فاصله تقریبی ۲۰۰ کیلومتری از تهران که مسافت نسبتا کوتاهی می‌باشد انتظار می‌رود مورد استقبال زیادی واقع گردد. دریاچه مورد نظر در فاصله ۵ کیلومتری از شهرک صنعتی شورمست پل سفید قرار دارد و به دلیل قرار گرفتن در شاهراه تهران شمال و وجود دو محور جاده آسفالته و راه آهن از موقعیت بسیار مناسبی برخوردار است. با توجه به توسعه جاده‌ای چهاربانده کردن این محوراز تهران به سوادکوه و قائمشهر روز به روز بر میزان استقبال از این دریاچه افزوده می‌شود. روستا و دریاچه شورمست در ناحیه جنوبی استان مازندران و در جنوب غربی شهرستان سوادکوه، شهر پل سفید قرار دارد.  دریاچه شورمست  دریاچه شورمست  دریاچه شورمست  دریاچه شورمست  دریاچه شورمست   دریاچه شورمست  دریاچه شورمست   دریاچه شورمست

برای روستاگردی به کجا برویم؟

هر چند روستاها در این عصر به بکری سابق نیستند اما حال و هوای روستایی و نوستالژی شیرین پرسه در روستا، گمشده شهرنشینان است. روستاهای زیبا و شگفت هم در ایران کم نیستند، از معماری پلکانی روستاهایی همچون ماسوله و ابیانه و اورامان که بگذریم نوع زندگی روستانشینان کندوان خود به‌تنهایی می‌تواند به عنوان جاذبه‌ای مهم تعریف شود. از آنجا که طبیعت، مهم‌ترین ویژگی روستاست، بهار بهترین زمان برای سر زدن به آنجاست. بهشتی‌میان دودروستای افجه در پنج کیلومتری تهران، یکی از روستاهای تاریخی و دیدنی لواسانات است و امروزه به یکی از مناطق ییلاقی تهرانی‌ها بدل شده است. بیشتر بافت قدیمی روستا براثر ویلاسازی و خانه‌سازی‌های مدرن از میان رفته است. در افجه باغستان‌ها و مزارع کشاورزی وسیعی وجود دارد. دشت هویج مهم‌ترین جاذبه طبیعی این روستاست که در بهار و تابستان طبیعت‌گردان بسیاری را پذیراست.   از دیگر جاذبه‌های طبیعی روستای افجه، آبشار پسچویک، آبشار موآب و چنار 400 ساله‌ای است که در کنار سقاخانه روستا قرار دارد. در ضلع شمالی روستا و میان باغی وسیع، ویرانه‌های کاخی وجود دارد که متعلق به ناصرالدین شاه قاجار بوده است. قلعه سربند که از آثار متعلق به قرن دوم یا سوم هجری‌قمری است نیز بر غنای جاذبه‌های تاریخی افجه افزوده است. ‌قریه‌ای به‌قدمت تاریخشیوند از آن روستاهایی است که با قدمت بالا، گردشگران بسیاری را به سمت خود کشانده است. این روستا که از روستاهای توابع ایذه است، طبق آثار باقیمانده از این روستا، قدمتش به حدود 2300 سال پیش باز می‌گردد. از آثار تاریخی این روستا می‌توان به سنگ‌نوشته‌ای باستانی و کاروانسرای صفوی اشاره کرد. شیوند در حاشیه دریاچه سد کارون 3 قرار گرفته است.    در اطراف روستای شیوند جنگل‌های بلوط ایرانی وجود دارد. مناظر طبیعی فراوان، آبشار و دریاچه سد کارون 3 از جاذبه‌های این روستاست. اطراف روستای شیوند را کوهستان‌های مرتفعی در برگرفته است که از جمله آن می‌توان به کوهستان مونگشت اشاره کرد. مونگشت هرساله کوهنوردان بسیاری را از نقاط مختلف ایران به سوی خود جذب می‌کند. شنا، قایقرانی، اسکی روی آب و ماهیگیری از فعالیت‌های تفریحی این روستا محسوب می‌شود. برای رسیدن به این روستای تاریخی، باید یک ساعت از شهر ایذه فاصله بگیرید. دوساری با قرارگرفتن میان کوه‌های آهکی، از موقعیت متمایزی نسبت به بسیاری از نقاط این استان برخوردار است. آب و هوای معتدل‌تر، خاک مناسب و جریان آبی که از میان صخره‌ها به شمال روستا وارد می‌شود، موقعیت مناسبی برای باغداری و کشاورزی روستاییان فراهم آورده استدر‌جستجوی عطر بهار‌نارنجدوساری نامی چندان آشنا نیست اما برای آنهایی که روستاگردی را به عنوان یکی از تفریحات لذت‌بخششان تعیین کرده‌اند، می‌تواند گزینه مناسبی باشد. برای رسیدن به این روستا باید چمدانتان را به مقصد جیرفت ببندید. دوساری در پنج کیلومتری جاده این شهر با کهنوج قرار گرفته است.دوساری با قرارگرفتن میان کوه‌های آهکی، از موقعیت متمایزی نسبت به بسیاری از نقاط این استان برخوردار است. آب و هوای معتدل‌تر، خاک مناسب و جریان آبی که از میان صخره‌ها به شمال روستا وارد می‌شود، موقعیت مناسبی برای باغداری و کشاورزی روستاییان فراهم آورده است. مهم‌ترین فعالیت مردم دوساری باغداری است. در این میان بیشتر باغ‌های روستا به انواع مرکبات و خرما اختصاص یافته است. براین اساس اگر در اسفند و فروردین به این روستا وارد شوید، رایحه بهار نارنج و پرتقال از هر طرف به مشام می‌رسد. گرمارود، روستایی سرددر انتهای الموت روستای گرمارود قرار گرفته است. به این معنی که در 130 کیلومتری قزوین می‌توانید مقصدتان را روستای گرمارود تعیین کنید.گرمارود یا گرماب‌رود تقریبا نقطه پایان الموت است که از شمال به قلعه نویذر(میمون‌دژ) و مناطق زرشک و گچلات و از جنوب به گردنه‌های اوانک محدود است.    بر اساس حفریات تپه‌های اطراف این روستا مشخص شده است قدمت این روستا و شکل اولیه آن به دوران حکومت مادها برمی‌گردد. در سه قبرستان این روستا سنگ‌های قبر جالبی وجود دارد که بیش از 200 سال قدمت دارد. این روستا دارای پنج آسیاب قدیمی است. رود الموت، رودخانه و آبشار گرمارود و دوصخره موجود در شمال‌شرقی ده موسوم به دوقلوهای کله‌قندی، از مهم‌ترین جاذبه‌های طبیعی این روستا هستند. ورزش‌های آبی چون شنا، قایقرانی و ماهیگیری از فعالیت‌های گردشگری این روستا هستند. پله‌پله تا‌ ملاقات روستادو ساعت که از شهر سنندج فاصله بگیریم، در 65 کیلومتری شهر مریوان روستای اورامان قرار دارد که بهار و تابستان مقصد بسیاری از گردشگران است.   اورامان همچون ماسوله معماری پلکانی دارد. مصالح به کار رفته در خانه‌های روستایی، همه از سنگ بوده و از ملات استفاده نشده است. آنچه بر زیبایی بافت این روستا افزوده، قرارگیری باغستان‌ها در میان خانه‌ها به صورت پلکانی است. کو‌ه‌های سر به فلک کشیده رشته کوه‌های زاگرس، رودخانه سیروان، پوشش گیاهی غنی و چشمه‌های پرآب از مهم‌ترین جاذبه‌های طبیعی این روستای کهن به شمار می‌رود. برجسته‌ترین جاذبه تاریخی روستای اورامان، مقبره پیرشالیار است. مراسمی که هرساله در زمستان در این مقبره برگزار می‌شود قدمتی چند صدساله دارد. چشم‌در‌چشم ابرهافیلبند را سرزمین ابرها می‌نامند. علت این نامگذاری ارتفاع 2700 متری این روستا از سطح دریاست. به سبب کوهستانی بودن، این روستا در زمستان تقریبا خالی از سکنه می‌شود ولی در فصل گرما یکی از مهم‌ترین ییلاقات مازندران است که گردشگران و کوهنوردان بسیاری را به خود جلب می‌کند. چشمه‌های آب معدنی فلئوری این روستا سبب تنومندی و قوی‌هیکلی ساکنان فیلبند شده است!  چشم‌اندازهای طبیعی روستا بی‌نظیر و شگفت‌آور است؛ تاجایی که برخی روستای فیلبند را بهشت عکاسان قلمداد می‌کنند. اگر در فصل پاییز یا بهار به این روستا وارد شوید، امکان مشاهده تمام پدیده‌های جوی از قبیل آفتاب، ابر و مه، باران و برف، تگرگ و رگبار و حتی رنگین کمان را در یک روز خواهید داشت. برای تماشای سرزمین ابرها باید به استان مازندران بروید. بخش بندپی شهر بابل محل این روستای زیباست.

با کوله پشتی به این نقاط دیدنی ایران سفر کنید !

گفتیم در تعریف بین المللی «کوله پشت گردی»، مسافر دل به جاده می زند با این نیت که چند وقتی – چند هفته یا حتی چند ماه – از شهر و دیارش دور باشد. نه اینکه در ایران نمی شود عازم چنین سفری شد اما برای ما و شمایی که یا دانشجوییم یا جایی مشغول به کار، سفر چند هفته ای مساوی است با افتادن از کار و زندگی.پس برای اجرای عملیات «بَک پکِری» با ظرفیت محدود، به محض اینکه یکی دو روز فرصت پیدا کردید، نقشه استان محل سکونتتان و چند استان مجاورش را بجورید، شهرتان را روش علامت بزنید و درباره دیدنی های دور و بر آن یا شهرهای نزدیک که برای رسیدن بهشان نباید راه زیادی بروید، هر چقدر می توانید اطلاعات جمع کنید.هر چقدر اطلاعاتتان دقیق تر باشد، سفر بهتری خواهید داشت. پیشنهادهای اینجای ما، فقط هفت پیشنهاد ساده است برای یک «کوله پشت گردی» جمع و جور. مطمئنا بزرگترها و کتاب های راهنمای کتابخانه های شهرتان بهترین منبع برای پیدا کردن دیدنی هایی هستند که برای حظ بردن ازشان می توانید «کوله» به پشت راهی شوید.چابهارسیستان و بلوچستان / جنوب شرقی استانچابهار فرصت دیدن طلوع و غروب خورشید در ساحل دریای عمان را به شما می دهد، آن هم وقتی ترکیب آفتاب با نور کشتی هایی که در اسکله پهلو گرفته اند، چشم را جادو می کند. برای یک بار هم که شده، دیدن اسکله های صیادی تیس و رمین را تجربه کنید تا تصویر شاه میگوهایی که توی تور ماهیگیرها بالا و پایین می روند برای همیشه در خاطرتان بماند. تنها بندر اقیانوسی کشور (اقیانوس هند) یک ساحل صخره ای باشکوه هم دارد. ساحلی پر از لاک پشت و انواع خرچنگ. مسیر شرق چابهار را که بگیرید، در جاده چابهار به خلیج گواتر، سمت شمال جاده، کوه های مریخی منتظر شماست.  با دیدن کوه ها شک نکنید که میخکوب می شوید، اگر یادتان باشد که سمت راستتان دریاست و سمت چپ تان کوه هایی که شبیه پستی و بلندی هایی هستند که همیشه ماهواره ها از کره ماه نشانمان داده اند. کوه هایی با رنگ عجیب طوسی – سفید بعد از حیرت از دیدن مناظر طبیعی، دیدن قلعه پرتغالی ها را هم از دست ندهید. خوشمزه ترین خوردنی چابهار هم ماهی و میگو کبابی های دم ساحل است.تربت جامخراسان / جنوب شرقی مشهدتربت جام یک شهر خیلی قدیمی در استان خراسان است. اگر دوست دارید آوای دو تار به گوشتان زخمه بزند، با سکوت گوشه و کنار شهر را بچرخید تا جایی، کسی راضی شود برایتان دوتار بزند. دوتاری که انگار نواختنش توی خون تربت جامی هاست و کوچک و بزرگ می دانند چطور باید بنوازندش. تربت جام محل زندگی سه قوم مختلف است؛ ترکمن ها، اعراب و بلوچ ها. اقوامی که دیدن هر کدامشان نصیبتان شود. باید با همه فکر و ذکرتان، آداب و رسومشان را به خاطر بسپارید. شاید شانس بیاورید و به یک عروسی یا جشن هم دعوت شوید.    آن وقت باید همه هوش و حواستان را خرج نگاه کردن به مراسم شاد اهالی تربت جام کنید. نمایش های آیینی تربت جامی ها و لباس های سنتی شان بهترین سوژه برای دوربین شماست.ابهرزنجان/ 230 کیلومتری غرب تهرانبرای رسیدن به دومین شهر بزرگ استان زنجان، باید از شهر زنجان بگذرید و 85 کیلومتر از جنوب شرقی اش دور شوی؛ ابهر که قدیم ترها به آن «اهر» و مردم محلی به آن «اَبَر» می گویند. شهری که نامش از آسیاب هایی آمده که آب «ابهرود» آنها را می چرخاند. ابهر آنقدر خوش آب و هواست که قدم زدن در حاشیه باغ های انگور و گلابی اش می تواند همه خستگی شهرنشینی تان را در کند.    دیدنی ترین بنای تاریخی ابهر، جز مسجد جامع ابهر و مسجد جامع قروه، بخش سلطانیه است؛ حد فاصل ابهر و زنجان. دیدن ارگ سلطنتی سلطانیه و گنبد آن می تواند به تنهایی هوش از سرتان ببرد. در سلطانیه می توانید قدیمی ترین گنبد دو پوسته ایران، که به رنگ آبی در زمانایلخانیان ساخته شده و بعد از گنبدهای سانتاماریا دلفیوره و ایاصوفیه، سومین گنبد بزرگ دنیاست را از نزدیک ببینید.ماهانکرمان/ 35 کیلومتری جنوب شرقی شهر کرمانبرای کرمانی ها، ماهان یک ییلاق تمام عیار است.اگر دلتان سفر بهاره سبز و خنک می خواهد. از جاده جنوب شرقی کرمان مستقیم حرکت کنید تا به ماهانه برسید. شهری در دامنه کوه های جوپار و پلوار. یک ییلاق خوش آب و هوا که قجری ها به راحتی از کنارش نگذشتند و عمارت باشکوه «باغ شاهزاده» (به قول خودشان «شازده») را در آن ساختند.   باغی که جزء 10 باغ منحصر به فرد دنیا ثبت ملی شده و اگر بخواهید یک دل سیر تماشایش کنید. باید یک روز و نیم وقت بگذارید تا زیبایی همه گوشه و کنارهای باغ نصیب چشم هایتان شود. مقبره شاه نعمت الله ولی از زمان صفویه و خانه شترگلو. مهمترین بناهای تاریخی ماهان هستند که یک بار دیدنشان باید جزء برنامه سفرتان باشد. الان که نه. ولی اگر در پاییز به ماهان رفتید، حتما سراغ انار و انگورش را از اهالی شهر بگیرید و دست خالی از آنجا بیرون نزنید.فومن، صومعه سرااستان گیلان/ غرب و شمال غربی رشتهر کجای استان گیلان که هستید، اگر خودتان را به رشت برسانید و از خیر دیدن شهرنشینی اهالی مرکز بگذرید و به سمت غرب و شمال غربی اش حرکت کنید. به دو شهر فومن و صومعه سرا می رسید که با هم همسایه اند و بهتر است دیدن هیچ کدامشان را از دست ندهید. فومن از شمال به صومعه سرا و از شمال غرب به ماسال منتهی می شود.    فومن را به خاطر قدمتش – که به دوره پیش از اسلام می رسد – و مجسمه های زیادش – که آن را به شهر مجسمه ها معروف کرده – ببینید و چشیدن طعم بی نظیر کحلوچه های داغ داغ فومن را از دست ندهید. راهتان را به شمال غربی فومن کج کنید، به صومعه سرا می رسید. صومعه سرا می رسید. صومعه سرا شهر «سردار جنگل» یعنی همان میرزا کوچک خان جنگلی است. دیدن پل خشتی بزرگ و کوچک که محل درگیری های اهالی نهضت جنگل بوده و مناره آجری گسکر، قدمت شهر را جلوی چشمتان می آورد.سی سختکهکیلویه و بویراحمد / 25 کیلومتری شمال غربی یاسوجاستان کهکیلویه و بویراحمد به طبیعت کوهستانی، قله های بلند، دامنه های پرشیب و مردمان کوه نشین و پرغرورش شناخته می شود. استانی که شهرهایش روی دامنه های سرد و سخت زاگرس ساخته شده اند. «سی سخت» یکی از همین شهرهاست. در دامنه کوه دنا. اگر هوس دیدن چشمه های جوشان، دریاچه های پرآب و طبیعت بکر کوهستانی که سرخی لاله های وحشی و گل های زرد کوهی رنگ رنگش کرده به سرتان زده، توی نقشه «سی سخت» را پیدا کنید . راهی دیدنش شوید.   دریاچه کوه گل، چشمه میشی، تنگه نول، آبشار و غار نول، جنگل های بکر بلوط که دامنه دنا و کوه های اطراف سی سخت را سبز کرده اند، قلم کوه و خلاصه هر معجزه ای که ترکیب خاک با آب برف های جاری شده از کوه های زاگرس می تواند بیافریند، دیدنی های سی سخت و اطرافش هستند. مردم سی سخت به زبان لری حرف می زنندو اگر شانس بیاورید در مسیرهای پیاده روی تان روی دامنه کوه ها می توانید چادرهای عشایر را ببینید و حتی با اهالی اش معاشرت کنید.   چغادک، بندر ریگبوشهر/ 15 کیلومتری بوشهراز بوشهر، راه جاده شیراز را که بگیرید و 15 کیلومتر از مرکز استان دور شوید، به چغادک می رسید. یک شهر کوچک که در جنگ اول، وقتی انگلیسی ها به ایران هجوم آوردند، غضنفرالسلطنه برازجانی و یارانش سنگربندی اش کردندتا بتوانند جلوی انگلیسی ها مقاومت کنند.   چغادک با آن گرما و شرجی اش حال شما را به یاد مردانی که روزگاری دور مرزهای ایران زمین را سر جایش نگه داشتند، خوش می کند حتی اگر جاذبه ای برای دیدن نداشته باشد. بندر ریگ اما از بوشهر خیلی دورتر است. باید 150 کیلومتر به سمت شمال بروید تا به آنجا برسید. بندر ریگ بندر جمع و جوری است که زمان صفویه آبادشده. درخت های کُنار خاص ترین دیدنی طبیعی بندر ریگ است.در این بندر از کشتی های بزرگ خبری نیست اما لنج های کوچک وقتی کنار بندر پهلو می گیرند خود زندگی اند. غرق شدن در آرامش و هوای شرجی بندر وقتی روی ساحل سنگی اش ایستاده اید می تواندبیشتر از چند ساعت همه دغدغه های ریز و درشت روزمره تان را به فراموشی بسپارد.

دشت هویج ، یکی از زیباترین جاذبه‌های روستای افجه

دشت هویج یکی از زیباترین جاذبه‌های روستای افجه است که در ارتفاع ۲ هزار و ۴۰۰ متری از سطح دریا و در بالادست مرکز روستا، ناحیه گلندوک و لواسان قرار دارد. روایت‌های تاریخی مختلف حکایت از آن دارند که در روزگار گذشته بخش وسیعی از زمین‌های این دشت به کاشت هویج اختصاص داشته اما امروز اثری از این مزارع به چشم نمی‌خورد.  اگرچه کشاورزان محلی محصولات زیادی دردل این مزارع کاشته‌اند. مثل سایر روستاهای لواسان بیش از بقیه خودنمایی می‌کنند. برای رسیدن به دشت هویج ۲ مسیر پیش روی ما قرار دارد؛ اولی یک جاده آسفالته ۵ کیلومتری است که با عبور از جاده لشگرک ما را به لواسان و درنهایت افجه و دشت هویج می‌رساند. راه دوم نیز ۸ کیلومتر مسافت دارد و به طرف شمال شرقی می‌رود. به دلیل کوهستانی بودن جاده رسیدن به دشت هویج در تابستان حدود یک ساعت و نیم و در زمستان به بیش از ۲ ساعت زمان نیاز دارد که ممکن است در فصل سرما گردشگران را با دردسرهایی روبرو کند. اغلب مسافرانی که به دشت هویج سفر می‌کنند گشتی در مزارع و باغ‌های آن زده و چند ساعتی را با طبیعت بکر این منطقه سپری می‌کنند.  پیاده‌روی در ارتفاعات و دره افجه دیدن جاذبه‌های زیبا و مناظر بکر دره‌شمالی افجه نیز خالی از لطف نیست. این دره در فصول مختلف سال مورد توجه هزاران گردشگر قرار دارد و از این رو مورد توجه کوهنوردانی است که از مسیرهای آن برای صعود به قله‌های آتشکده، ساکا، یخچال و مهرچال استفاده می‌کنند. همچنین نقل شده است که یکی از راه‌های قدیمی افجه که به مسیر عبور پادشاهان صفوی اختصاص یافته بود از همین مسیر گذاشته و تا دشت لار ادامه می‌یابد.  آنها از این جاده برای شکار و تفرج استفاده می‌کردند؛ امروز می‌توان آثار کاروانسراهای صفوی را که در آن سوی دیواره صخره‌ای کوه و در انتهای دره واقع شده است مشاهده کرد. در امتداد این مسیر آبشار پسچویک در فاصله ۵/۱ کیلومتری شمال شرقی روستا و در منطقه یال کوه که مشرف به دشت هویج است، قرار دارد. این آبشار حدود ۱۵ متر ارتفاع داشته و اطراف آن پوشیده از درخت‌های افرا است. آبشار زیبای موآب که در سینه‌کش قله ساکا و قبل از دشت هویج واقع شده است نیز در حدود ۱۸۰ متر ارتفاع دارد و بجز اواخر تابستان که تا حدی آرام و کم‌آب به نظر می‌رسد در سایر فصول پرآب و خروشان است.     از حمام صفویه تا سقاخانه چراغان در شمال غرب دشت هویج و در مسیر صعود به قله آتشکده دشت «سبواستان» با درختان گردو و گیلاس خودنمایی می‌کند و آبشار چرند به ارتفاع ۴۵ متر از دامنه کوه به دره پایین دست آن سرازیر می‌شود. کمی آن‌طرف‌تر حمام تاریخی روستا که در مرکز بافت قدیمی واقع شده نظرها را به خود جلب می‌کند.  این حمام دارای ۲ بخش مجزای زنانه و مردانه بوده و بنای آن دارای طاق، گنبدهای عرقچین و قوس‌های جناغی است.اهالی قدمت حمام را به دوره صفوی یا اوایل حکومت قاجار نسبت می‌دهند اما همچنان فعال است و مردم روستا از آن استفاده می‌کنند. با پشت سر گذاشتن آبشار و دیدن معماری خاص حمام افجه به محله‌های قدیمی و بافت‌های اصیل این روستا می‌رسیم که در فاصله‌های نزدیک به هم قرار گرفته‌اند.  اگر به محله چراغان سری بزنید می‌توانید ضمن تماشای بافت دیدنی آن سقاخانه حضرت ابوالفضل¨ع را از نزدیک ببینید. این سقاخانه و درخت چنار کهنسالی که قدمت آن را به ۴۰۰ سال قبل نسبت داده‌اند از شهرت زیادی برخوردار هستند.   معماری قلعه ساکا و فراموشی قصر قجری قلعه مرتفع و بلند سربند یا ساکا که از ارتفاعات منطقه بر روستاهای امامه، راحت‌آباد، ناصرآباد، افجه و بخش عظیمی از لواسان اشراف دارد، از بناهای بسیار قدیمی این ناحیه است.  براساس آثار باقی مانده، مصالح به کار رفته در این بنا را سنگ لاشه، ملات گچ، ساروج، آجر، خشت و گل تشکیل داده است. سفال‌های یافت شده در پیرامون قلعه از انواع نخودی، نقش استامپی، نقش زیر لعاب و سفال‌های لعابدار سبز رنگ، لاجوردی و آبی است که قدمت قلعه را حداقل به قرون دوم و سوم دوره اسلامی می‌رساند.  این قلعه تا دوره صفوی فعال بوده و توسط اقوام بومی مورد استفاده قرار می‌گرفت و اکنون نیز در ردیف آثار ملی قرار دارد. به موازات این قلعه می‌توان بقایای قصر قجری را در ناحیه شمالی روستا و مشرف به باغ‌های پوشیده آن مشاهدات کرد.  این قصر به ناصرالدین شاه تعلق داشته و توسط اعتمادالدوله ساخته شده است. بجز پی، دیواری به ارتفاع ۵/۱ متر و طول یک متر و انبوهی از آجرهای قرمز رنگ اثری از این قصر برجا نمانده است، با این حال می‌توان به همین مقدار هم بسنده کرد و بقایای آن را از مرگ تدریجی مصون نگه داشت.

تبلیغات بازرگانی سنندج - رستوران شیدا

رستوران شیدای کردستان - سنندجکیفیت برتر و طعم لذیذ غذاهای ایرانی را با ما تجربه فرماییدبا مدیریت آقای احمدیچلوکباب کوبیده و برگ - چلوجوجه - چلومرغ - چلوماهی - انواع چلو خورشتسنندج : خیابان شهید تعریف - نرسیده به سه راه شهید تعریف - روبروی مرکز فنی و حرفه ایتلفن های تماس : 3239990 - 3232707 - 0871