سفر به چابهار ، خنک‌ترین بندر کشور

همه ساله با وزیدن گرفتن بادهای موسمی با نام «مونسون» تعداد زیادی از مسافران و گردشگران که از پیشروی جبهه هوای گرم تابستانی در کشور به تنگ آمده اند همراه با این بادها به چابهار سفر می کنند.  بادهای مونسون که خاستگاه آن اقیانوس هند است همه ساله در فصل تابستان آب و هوای گرم چابهار را طراوت بخشیده و انگیزه لازم را در گردشگران علاقه مند سفر به خنک ترین بندر جنوب کشورفراهم می سازد.وزش بادهای موسمی یا مونسون، به دلیل اختلاف شدید درجه حرارت بین دو حوزه بزرگ اقلیمی یعنی ارتفاعات هندوکش و اقیانوس هند به وجود می آید و موجب تولید بادهای باران آور تابستانی در بندر چابهار در جنوب شرق ایران می شود.وزش بادهای موسمی مونسون در ایام تابستان از اقیانوس هند به ساحل چابهار از گذشته همواره به عنوان یکی از عوامل طبیعی این منطقه در جذب گردشگر محسوب می شده است.این بادهای فصلی با شدت و ضعف تا پایان شهریور ادامه دارد و در شرایطی باعث بادهای شدید و مرطوب و باران های سیل آسا می شود و حتی می تواند مناطق مرکزی کشور را تحت تاثیر و نفوذ قرار دهد.   وزش این بادها، باعث می شود تا در فصل تابستان و گرم ترین ماه های سال، هوای چابهار بیش از اندازه گرم نباشد و چابهار را به خنک ترین بندر جنوب کشور در تابستان تبدیل کرده است.وجود ظرفیت های خدادادی و بکر شامل جاذبه های طبیعی مانند کوه های مینیاتوری، گل فشان، بندر بکر، میوه های گرمسیری، آبزیان متنوع و برگزاری جشنواره تابستانی با حضور هنرمندان کشوری هر یک در جایگاه خود در جذب جهانگردان و گردشگران سهیم هستند.چابهار را بهشت گمشده ایران می خوانند خلیجی که کمتر بین ایرانیان شناخته شده  اما زیبایی های طبیعی و گردشگری اش آنقدر زیاد است که این منطقه را جزو بی نظیرترین مناطق گردشگری دنیا محسوب کرده است. تالاب لیپارتالاب لیپار در نزدیکی روستای رمین و در 15 کیلومتری شرق چابهار در مسیر جاده ساحلی چابهار - گواتر قرار گرفته است. لیپار چشم انداز فوق العاده ای دارد به گونه ای که رویش گونه های بلوط و گزنه در آب صحنه فوق العاده زیبایی خلق کرده که در هیچ جای دیگر ایران دیده نمی شود.تالاب لیپار از مناطق زیبا و طبیعی چابهار است که در آن پرندگانی چون لک لک، طاووس، کبک و مرغ ماهی خوار زندگی می کنند. همجوار با این تالاب زیبا منطقه ای با نام دشتار قرار دارد که بومیان به آن عروس نیز می گویند، علت این نامگذاری زیبایی منطقه و وجود درختان سرسبز و خرم است که می تواند پذیرای علاقه مندان به طبیعت باشد. (دشتار در زبان بلوچ به دخترانی اطلاق می شود که هنوز ازدواج نکرده اند.)در این منطقه پنبه هایی وحشی به عمل می آید که بومیان از آن تشک و بالش تهیه می کنند. همچنین این منطقه، تاریخی طولانی را یدک می کشد و دارای جاذبه هایی از جمله چاه های عمیق و گورستان های تاریخی است.   جنگل حرااین جنگل زیبا در ناحیه ساحلی خلیج گواتر در نزدیکی محلی که رودخانه باهوکلات به دریای عمان می ریزد قرار دارد و درختان آن همراه با جزر و مد دریا در طی روز و شب به زیر آب رفته و باری دیگر سر از آب بیرون می آوردند. حرا درختچه ای است که در مرداب های نواحی گرم در کرانه های عربستان، مصر و جنوب ایران می روید. ساحل صخره ای دریا بزرگدر کناره های دریای عمان و در قسمت جنوبی شهرستان چابهار، صخره های بزرگی در اثر پیشروی آب دریا و فرسایش سنگ های رسوبی به وجود آمده که چشم انداز زیبایی را تشکیل داده است. این بخش از سواحل را به خصوص در هنگام غروب آفتاب می توان به عنوان یکی از دیدنی ترین سواحل جنوبی ایران نام برد زیرا با دیواره های صخره ای و مناظر دلنشین مانند آکواریومی طبیعی با انواع ماهی ها و زمین هموار، بینندگان را به شگفتی و تحسین وا می دارد. در این ساحل به دلیل برخورد موج ها با صخره های ساحل مناظر زیبایی به وجود می آید که آن را موج فشان می نامند.ارتفاع امواج در این ساحل به بیش از 2 متر می رسد و در فصل تابستان و همزمان با وزیدن باد های مونسون به عنوان یکی از جاذبه های طبعی برای گردشگران و مسافران محسوب می شود.رودخانه باهوکلاتاین رودخانه یکی از پرآب ترین رودهای بلوچستان و عامل اصلی حیات در جنوب این منطقه محسوب می شود و محلی برای زندگی تمساح ایرانی است. تمساح پوزه کوتاه ایرانی بازمانده خزندگانی است که در حدود 265 میلیون سال پیش می زیسته اند.در حوزه حیات وحش نیز تمساح پوزه کوتاه برجسته ترین موجود منطقه چابهار است که به طور طبیعی و آزاد زندگی می کند. زیستگاه اصلی این تمساح که به نام محلی گاندو خوانده می شود، حدود 380 هزار هکتار مساحت دارد که بخشی از آن در چابهار و بخش دیگر آن در شهرستان ایرانشهر واقع شده است.تمساح پوزه کوتاه در برکه های راسک، باهوکلات و باتلاق های دلگان زندگی می کند و تنها نوع تمساح ایران است که ارزش ملی و بین المللی دارد. طول این جانور تا چهار متر می رسد و قوی ترین عضو آن دمش است.  تپه های گل فشان یکی از جاذبه های منحصر به فرد در دنیا و همچنین از زیبایی های بندر چابهار و کنارک است. در شمال غربی چابهار و در 20 کیلومتری روستای کهیر سه تپه کوچک گل فشان به ارتفاع 10 الی 20  متر وجود دارد که دوتای آنها از چندین سال پیش خاموش شده و سومین آنها که هنوز فعال است، گلی سرد و طوسی رنگ از دهانه آن تراوش می کند.این تپه ها با پرتاب حباب های گل و لای از ژرفای زمین، چشم هر بیننده ای را خیره می کند، مردم محلی از این گل و لای برای درمان بیماری ها به ویژه بیماری های پوستی استفاده می کنند. آلاچیق های ساحلی تیساگر به دنبال فضایی برای استراحت با معماری امروزی می گردید آلاچیق های پلاژ کنار ساحل خلیج چابهار، در مسیر جاده کنارک ـ چابهار مکان مناسبی برای استراحت است.این الاچیق ها در 9 کیلومتری چابهار واقع شده اند و به وسیله جاده ساحلی آسفالته به جاده اصلی متصل می شود. این مکان تفریحی با چشم انداز مناسب برای گردشگران محسوب می شود و با غذاخوری و چایخانه آمادة پذیرایی از مسافران است.

چهره مادربزرگ های ما در جوانی

تصاویرى از عکس تعدادی از شناسنامه های زنان ایرانى متولد ١٣٢١ که توسط نجف شکری در پروژه ى عکاسى‬ «ایراندخت»‬ استفاده شده اند‎یک روز پاییزی سال ۱۳۸۶ نجف شکری در مسیر کار خود بود که در سطل زباله نزدیک خانه اش در جنوب شهر تهران چیز جالبی پیدا می کنددر سطل زباله سازمان ثبت احوال، شناسنامه هایی از دختران متولد ۱۳۲۱ پیدا می کند که مدت ها بود از رده خارج شده بودند این گونه تصمیم می گیرد به آفرینش پروژه ای هنری دست بزند، با مجموعه ای از عکس های شناسنامه های یک نسل. نام پروژه را ایراندخت می گذارد. ایراندخت، نامی رایج در ایران است که می تواند نام هر دختر ایرانی باشدپروژه شکری بر روی عکس ها تمرکز می کند، و از ذکر نام ها و اطلاعات شخصی چشم می پوشد چرا که این عکس ها دیگر معرف افراد مشخصی نیستند، بلکه بیانگر دوره ای خاص است، با ژست های مد آن روز، مدل موها، لباس ها، آرایش ها و تمام سبک هایی که گویی به گذشته های دور تعلق دارد        

طبیعت ایران : روستای پیران (سرپل ذهاب - کرمانشاه)

آبشار پیران (آبشار ریجاب)آبشار پیران یا آبشار ریجاب یکی از بلندترین آبشارهای ایران می باشد که در استان کرمانشاه واقع شده است. اختلاف ارتفاع آبشار پیران در نقطه بالا و پایین طبقه سوم، بر اساس اندازه گیری GPS، نزدیک به ۱۸۰ متر است!!!آبشار پیران آبشاری سه طبقه است که دو طبقه بالایی آن بسیار بلند و طبقه پایینی کوتاه تر است...(نمای پانورامای عمودی از پای آبشار پیران)طبقه سوم آبشار پیران در زیر درختان قرار گرفته و از بالا دیده نمی شود...اگر معیار ارتفاع آبشار را محل فرود اولیه آب در نظر بگیریم، نقطه پایانی این آبشار در انتهای طبقه دوم آن می باشد که با کم کردن ارتفاع طبقه سوم که حدود ۲۰ متر می باشد و ۱۰ متر اختلاف ارتفاع بالای آبشار با محل جاری شدن آب، می توان گفت که ارتفاع آبشار پیران چیزی در حدود ۱۵۰متر است!(البته این فقط یک گمان شخصی بر اساس دیده هاست)بر این اساس آبشار پیران یا ریجاب یکی از چند آبشار بلند ایران و شاید بلندترین آبشار ایران باشد. به گفته مهندس اسکندری (نویسنده کتاب آبشارهای ایران) دو آبشار دیگر با ارتفاعی در همین حدود در کرمان وجود دارد که البته هنوز اندازه گیری دقیقی نشده است: آبشار وروار و آبشار سرندکوه که همراه باآبشار لاتون بلندترین آبشارهای شناخته شده ایران هستند...مسیر دسترسی به آبشار پیران از دو طریق امکان پذیر است:مسیر نخست روستای پیران در ۱۰ کیلومتری سرپل ذهاب است که شما را به پای آبشار می برد و مسیر دیگر روستای ژالکه در منطقه ریجاب می باشد...از روستای پیران، جاده خاکی ناهمواری به سمت آبشار وجود دارد که کمتر از ۲کیلومتر درازا دارد و در انتهای آن، محلی به عنوان پارکینگ در نظر گرفته شده است.از محل پارکینگ تا پای آبشار ۲ کیلومتر پیاده روی سبک پیش رو دارید که بخشی از مسیر به شکل مناسبی سنگ فرش شده است...دیواره های عظیم کوهستان دالاهو، نشان از وجود آبشاری بلند دارد...پایین آبشار پیران، روستای پیران و دره سرسبز و بسیار زیبای پیران قرار گرفته است که سرسبزی آن از آب این آبشار که از منطقه ریجاب می آید منشأ می گیرد.  باغ های انجیر، زردآلو و انار در دره پیران قرار گرفته است...نیزارهای مسیر آبشار پیران...آبشار بلند دیگری که در کنار آبشار اصلی قرار گرفته است و پیش از آبشار پیران در مسیر دیده می شود...در کنار آبشار بلند پیران، چندین آبشار زیبای دیگر وجود دارد...و آب تنی در پایین ترین نقطه آبشارهای پیران در هوای گرم منطقه که لذتی وصف ناشدنی دارد...وقتی به ریجاب می روی و از بالا آبشار ریجاب را نگاه می کنی، این نقطه از آبشار آن قدر کوچک است که به سختی دیده می شود!!!رها...رد آب بر دیواره های بلند ریجاب دیده می شود. در تصویری که پیش از این دیده بودم آبشاری بزرگتر از آنچه امروز به عنوان آبشار پیران شناخته می شود وجود داشته که به صورت یک طبقه به پایین می ریخته. اکنون به دلیل استفاده از آب در بالادست برای مصارف کشاورزی، آب این آبشار خشک شده است و به صورت فصلی نمایان می شود...آب نماهای طبیعی متعدد در کنار آبشار پیران، بسیار زیباست...پسرک چوپان و گله اش در دره پیران... گندم زارهای پیران در فصل طلایی آن... بالای آبشار پیران، منطقه ریجاب سرپل ذهاب می باشد و برای دیدن نمای کامل و دورتر آبشار باید به روستای ژالکه ریجاب رفت...نمای پانوراما از روستای ریجاب، روستا و دره پیران، آبشار پیران و کوه های دالاهو (بر روی عکس کلیک کنید) برای رفتن به ریجاب، از کرمانشاه به سمت اسلام آباد غرب و کرند غرب حرکت کرده، و پس از عبور از سرخه دیزه، در ۱۸ کیلومتری سرپل ذهاب، سه راهی ریجاب کاملا مشخص خواهد بود...و پس از ۷ کیلومتر به منطقه ریجاب می رسیم....وقتی بر بالای دره پیران قرار بگیری، دوست داری ساعت ها بنشینی و این عظمت را تماشا کنی...از این بالا یک لحظه حس کردم نیروی جاذبه خیلی بیشتر از حالت عادیه و داره من رو به پایین می کشه...ارتفاع این دیواره و بالطبع آبشار پیران را می توانید با توجه به قامت فردی که بالای آن ایستاده، حدس بزنید... فاصله دسترسی پایین تا بالای آبشار ریجاب یعنی فاصله روستای پیران تا روستای ژالکه ریجاب حدود ۴۰ کیلومتر است!ریجاب تغییریافته کلمه "ریژآوو" به زبان کردی کرمانشاهی می باشد که "آوو" به معنی آب و "ریژ" به معنی ریختن می باشد... این منطقه جاذبه های زیادی دارد. یکی از آثار تاریخی بسیار مهم ایران به نام آنوبانی نی در سرپل ذهاب واقع شده است. منطقه بابایادگار و زیارتگاه مقدس آن نیز در این منطقه واقع شده است. سراب اسکندر، مجموعه دیدنی و بسیار عجیب قلعه یزدگرد یادگار یزدگرد سوم بر بلندای کوه های صعب العبوردالاهو، قبرستان و مقبره ابودجانه از دیگر جاذبه های منحصر به فرد سرپل ذهاب و ریجاب می باشد. امیدوارم بتونم گزارش های جداگانه ای از هر کدام از این دیدنی ها منتشر کنم.