طبیعت ایران : قله ویلیجیا (روستای جاسب - مرکزی)

قله ویلیجیاقله ویلیجیا به ارتفاع ۳۳۸۰متر بعد از قله شهباز، بلندترین قله استان مرکزی محسوب می شود که در مجاورت روستای جاسب و در مرز استان های مرکزی، قم و اصفهان قرار گرفته است...روستای جاسب از هفت آبادی پشت سر هم شکل گرفته است که اهالی جوان تر به شهر قم مهاجرت کرده اند و به دو شغل عمده کبابی و قنادی مشغولند. جالب اینجاست که قله ویلیجیا برای اهالی جاسب چندان شناخته شده نیست و هر چند که این قله در میان کوهنوردان قم و دلیجان (به سبب قرار گرفتن در میان این دو شهر) معروف است، اما در میان مردم محلی اطلاع زیادی وجود ندارد...مسیر دسترسی به روستای جاسب: از جاده قدیم قم به اصفهان، پس از پشت سر گذاشتن سلفچگان به سمت دلیجان ادامه مسیر داده و حدود ۵ کیلومتر مانده به دلیجان در حالی که دریاچه کم آب سد پانزده خرداد را در سمت راست خود مشاهده می کنید، دوربرگردان را به سمت روستای جاسب برگردید...وجه تسمیه روستای جاسب: در گذشته های دور در شهر قم خشکسالی وسیعی اتفاق می افتد. مردم به مناطق کوهستانی و پرآب تر اطراف کوچ می کنند. یکی از این مناطق، روستای جاسب فعلی بوده است و اهالی جاسب از آن جایی که عمدتا به پرورش اسب مشغول شده اند این منطقه به این نام شهرت یافته است... جایی که در آن اسب پرورش می دهند...امسال بر خلاف سال های گذشته حجم برف در پای کوه بسیار کم است اما هر چه بالاتر می روی طعم خوش برف در زیر گام ها حس می شود...به نظر میاد یکی از اصلی ترین کوریدورهای هوایی مرکز ایران از نزدیکی قله ویلیجیا رد می شود!در ساعاتی که ما در تلاش برای صعود به قله بودیم ده ها هواپیما مشاهده شده و البته سوژه مناسبی برای عکاسی ما...اینجا نمایشگاه قلل زیبای ایران است؛ اگر هوا خوب باشد تعدادی از قلل معروف ایران را می توانی از روی یال صعود ویلیجیا ببینید...جالب است بدانید که یکی از زیباترین جاده های کوهستانی و صخره ای ایران در این منطقه واقع شده است و آن جاده ای است که روبروی سد پانزده خرداد به سمت روستای جاسب می آید.قله کرکس از پشت قله ویلیجیا دیده می شود...و لحظه ای که گام هایم سست شد...سنگچین نشانه قله ویلیجیازیباترین لحظات این صعود: دماوند سرافراز رخ می نماید...فاصله مستقیم و نقطه ای قله ویلیجیا تا قله دماوند بیش از ۲۰۰ کیلومتر است که به لطف هوای نسبتا خوب آن روز به یادماندنی، زیارت دماوند سرفراز نصیب ما شد... و کمی آنطرف تر قله توچال از میان دود و دم تهران سر بر آورده است...صعود به قله ویلیجیا نیاز به آشنایی با اصول اولیه کوهنوردی و سنگ نوردی دارد، چرا که در بخش هایی از مسیر به خصوص در پای قله دست به سنگ خواهید شد...و سرانجام تیم انجمن کوهنوردان قم بر روی قله ۳۳۸۰متری ویلیجیا...خطر ریزش بهمن: برف های کوهستان که یخ می زند، وقتی برف تازه می آید و حجم بارش هم بالا باشد و روزهای بعد از بارش هوا آفتابی باشد این روزها خطرناک ترین زمان برای صعود خواهد بود...خطر ریزش بهمن در قله ویلیجیا بسیار جدی است! در سال های گذشته دوستان کوهنوردم از نزدیک با آن مواجه شده اند...سایه ای بی انتها! وقتی به دل خورشید می زنی، امتداد می یابی...و لختی آرامش در کنار چشمه پرآب در پای کوهستان ویلیجیا...مشاهده تخریب کوهستان و جاده سازی گسترده برای انتقال تجهیزات نظامی در این منطقه دلمان را آزرد...در این که بعضی ساخت و سازها برای یک کشور اجتناب ناپذیر و ضروری است شکی نیست اما می شود با مدیریت بهتر از احداث جاده های عریض و طویل و ساخت و سازهای وسیع در مناطق بکر خودداری کرد. خیلی وقت ها زمین ارزان یا رایگان ما را به سمت کوهستان می کشد!امیدوارم با اتفاقاتی که در پای این کوه در حال رخ دادن است، مسیر صعود به قله ویلیجیا مسدود نشود و کوهنوردان و علاقمندان کوهستان همچنان شانس صعود به این قله زیبا را داشته باشند.